ഒറ്റയ്ക്കാവുന്ന രാത്രികളിലാണ് രാത്രിയെത്ര ഇരുണ്ടതാണെന്ന് അറിയുന്നത്…
ഒറ്റയ്ക്കാവുന്ന രാത്രികളിലാണ് അകലെ വളരെ അകലെയുള്ള ശബ്ദം കേൾക്കുന്നുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്…
ഒറ്റയ്ക്കാവുന്ന രാത്രികളിൽ മാത്രമാണ് ഞാൻ പോലുമറിയാതെ എന്നിലെ ഞാൻ ഉറക്കെയുറക്കെ കരയുന്നത്…
ഒറ്റയ്ക്കാവുന്ന രാത്രികളിലാണ് ഞാൻ ശരിക്കും ഒറ്റയ്ക്കാവുന്നത്…
നിനക്ക് വേണ്ടി എഴുതാതെ
നിനക്ക് മറുപടി നൽകാതെ
ഒരു കാലം കടന്നു പോവുമെങ്കിൽ
ഞാൻ ഈ ലോകം വെടിഞ്ഞുവെന്ന്
നിനക്ക് വിധിയെഴുതാം
ലോകം പരസ്പരം പ്രണയം കൈമാറിയപ്പോൾ സമ്മാനങ്ങൾ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞപ്പോൾ .. പ്രണയം കൈവിട്ട ലോകത്ത് നിനക്കായി മാത്രമെന്തിന് ഞാൻ വീണ്ടും വീണ്ടും വന്നു നോക്കിയെൻ പ്രണയമേ .. ഇതായിരുന്നുവോ വിരഹം? നീയായിരുന്നുവോ പ്രണയം? ഞാൻ മാത്രമിനിയെന്ത്? മൃതിയുടെ കാൽപ്പെരുമാറ്റം കാത്ത് പ്രാണന്റെ നോവും പേറി ജീവിക്കേണ്ടവൾ
അത്രമേൽ മുറിപ്പെട്ടവൾ പറയുന്നതും എഴുതുന്നതുമെല്ലാം വേദനകൊണ്ടാവും…. നിങ്ങൾക്ക് വേദനിച്ചാലും അവളുടെ നെഞ്ചിലെ പിടപ്പിന്റെ പകുതിപോലും ആവില്ലത്
മരിച്ചുവെന്ന് വിധി എഴുതിയതാണ്.
ബാക്കിയുള്ള അല്പം നിറം കൊണ്ട്
ഞാൻ ഈ ജീവിതം വരച്ചു തീർത്തോട്ടെ
ഒറ്റയ്ക്കാവുക എന്നാൽ തനിച്ചിരിക്കുക എന്നത് മാത്രമല്ല. നീയില്ലായ്മയിൽ ഇങ്ങനെ നീറി നീറി കഴിയുകയും പിന്നെ നീ പറഞ്ഞ പ്രണയം തീരെയില്ലാത്ത വാക്കുകളോർത്തു ഉള്ളു പിടഞ്ഞു പുറമെ ചിരിച്ചൊരുപാടുപേർക്കിടയിൽ ഒറ്റപ്പെടുന്നതും ഒറ്റയ്ക്കാവൽ തന്നെയാണ്
അത്രമേൽ ആഴത്തിൽ വേരിറങ്ങിയിട്ടുണ്ടാവാം
അതാണല്ലോ പറിച്ചു മാറ്റാനിത്ര വേദന
അത്രമേൽ ആഴത്തിൽ ഉറച്ചു പോയതിനാലാണല്ലോ മുറിച്ചു മാറ്റുമ്പോളും മുളച്ചു പൊങ്ങുന്നത്
അത്രമേൽ ആഴത്തിൽ ആഞ്ഞിറങ്ങിയതുകൊണ്ടാണല്ലോ പരസ്പരം പുണർന്നു നമ്മുടെ വേരുകൾ ഇപ്പോളും ആരും കാണാതെ മണ്ണിനടിയിൽ എവിടെയോ നിദ്രയിലാകുന്നത്
